สาเหตุของการย้ายบ้านศูนย์กลาง

เนื่องจากกรุงตูรินยิ่งทียิ่งกลับเป็นศูนย์กลางของคณะซาเลเซียน โดยการเฉลิมฉลองที่ได้มีขึ้นระหว่างวันที่ 9-12 มิถุนายน 1929 หลังการประกาศแต่งตั้งคุณพ่อยอห์น บอสโก เป็นบุญราศี ที่วัลดอกโกเต็มไปด้วยความทรงจำถึงท่านผู้เป็นบิดาอย่างมีชีวิตชีวาเป็นพิเศษเนื่องจากเป็นต้นกำเนิดของศูนย์เยาวชนซาเลเซียนและ ธมอ ซึ่งได้ทำให้กรุงตูรินและอาณาบริเวณโดยรอบเกิดมีบ้านอบรมในหลายระดับ จึงเป็นการเหมาะสมที่จะย้ายคณะที่ปรึกษาส่วนกลางจากบ้านแม่-บ้านศูนย์กลางของคณะที่นิสซา มอนแฟร์ราโต มาที่กรุงตูรินแทน

          ในหนังสือบันทึกเหตุการณ์ของคณะ เล่มที่ 4 มีบันทึกที่น่าสนใจ ปลายปี 1881 ในวันที่มาเดอร์ คาทารีนา  ดาเกโรได้รับเลือกให้เป็นอัคราธิการิณีนั้น ขณะที่เดินเข้าห้องอาหารคุณพ่อได้กระซิบบอกคุณพ่อกัลเยโรว่า “ในวันหนึ่งข้างหน้าบรรดาคณะที่ปรึกษา ธมอ จะไม่อยู่ที่นิสซาอีกต่อไป แต่จะมาอยู่ที่กรุงตูรินซึ่งใกล้ผู้ใหญ่ซาเลเซียนมากกว่า”  มีบางคนที่ได้ยินและเก็บรักษาคำพูดเหล่านี้ของคุณพ่อบอสโกไว้และถือว่านั่นเป็นคำทำนาย มาเดอร์ดาเกโรเองก็มองกรุงตูรินเป็นดังเป้าหมาย นิสซาได้รับเอาความทุกข์ของมาเดอร์มัสซาแรลโลในการตัดใจครั้งแรกจากมอร์เนเซ และได้เป็นบ้านศูนย์กลางของคณะมาเป็นเวลาถึง 50 ปี จะยังคงเป็น “สถานที่แห่งความทรงจำ” และแผ่ขยายพระพรพิเศษเพื่อชีวิตและภารกิจของคณะต่อไป

          และแล้วคำทำนายของคุณพ่อบอสโกก็กลับเป็นความจริง เป็นเหตุการณ์อันนำความทุกข์ใหญ่หลวงมาสู่หมู่คณะที่นิซซา ด้วยความเข้าใจในความรู้สึกนี้   มาเดอร์วาสเกตตีได้ยืดเวลาเท่าที่จะทำได้ การ          โยกย้ายดำเนินไปอย่างค่อยเป็นค่อยไป คณะที่ปรึกษาเข้าประจำที่บ้านที่กรุงตูรินอย่างเป็นทางการในวันที่ 6 ธันวาคม 1929 วันก่อนฉลองแม่พระนิรมล บันทึกเหตุการณ์ของบ้าน “แม่พระองค์อุปถัมภ์” กรุงตูรินบันทึกว่าในวันที่ 6 ธันวาคม มีการต้อนรับ La Madre ในวัดน้อย คุณพ่ออัคราธิการฟิลิป รีนัลดีประกอบพิธีบูชาขอบพระคุณ รอบ ๆ บรรดาผู้ใหญ่มีเด็กกำพร้า สมาชิกที่ปรึกษาของสมาคมต่าง ๆ จากศูนย์เยาวชนของเรา ตัวแทนของบรรดาซิสเตอร์จากบ้านต่าง ๆ ที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียง ซิสเตอร์โรซีนา จีลาร์ดีอธิการิณีเจ้าคณะแขวงพร้อมกับคณะที่ปรึกษาและตัวแทนจากแขวง “มาเดอร์ มัสซาแรลโล” เปียมอนเต

          ห้องอาหารเล็ก ๆ ที่ถูกตกแต่งประดับประดาตั้งแต่เย็นวันก่อนบัดนี้ดูเหมือนจะกลับเป็นห้องชั้นบนอย่างแท้จริง เวลา 15.00 น. มีการรวมกันที่โรงละคร ที่ผ้าม่านสองข้างมีคำเขียนว่า “มาเดอร์ที่รัก พวกท่านได้รับเรียกจากคุณพ่อบอสโกให้มาสู่ดินแดนอันอ่อนหวานของพระมารดามารีย์องค์อุปถัมภ์” มีรายการแสดงบทเวทีที่ได้รับการเตรียมอย่างดี ทั้งวงดนตรี เพลง บทกวี ร้อยแก้ว บทสนทนา บทบาทสมมติ … ของเด็กกำพร้าอนุบาลจาก “ซัสโซลีนี”  เด็กกำพร้าที่แสนน่ารักจากบ้าน ซัสซี กรุงตูริน นักเรียนหอพัก ศิษย์เก่า

          ก่อนจบงานคุณพ่อรีนัลดีกล่าวต้อนรับบรรดาผู้ใหญ่ของเราโดยเน้นถึงโอกาสที่พวกท่านจะได้รับในการอาศัยอยู่ในแผ่นดินที่คุณพ่อบอสโกได้ยินคำพระมารดามารีย์กล่าวกับท่านว่า “จากที่นี่สิริมงคลของเราจะแผ่ไป” จากนั้นทุกคนกลับไปที่วัดน้อยเพื่อขับบทเพลงมักญีฟีกัต

          บ้านศูนย์กลางของคณะแห่งที่ 3 จึงได้เริ่มขึ้น เป็นการเริ่มประวัติศาสตร์หน้าใหม่ เริ่มประสบการณ์ใหม่ในความรักศรัทธาต่อพระมารดามารีย์

อ้างอิงจากความเจริญก้าวหน้าของคณะ ธมอ ในประวัติศาสตร์ เล่ม 1 (1923-1943)

https://www.google.com/maps/place/Istituto+Figlie+Maria+Ausiliatrice+-+Salesiane/@45.080462,7.6730045,17.25z/data=!4m12!1m6!3m5!1s0x0:0x88e045e51b09070a!2sIstituto+Figlie+Maria+Ausiliatrice+
-+Salesiane!8m2!3d45.0803676!4d7.6750207!3m4!1s0x0:0x88e045e51b09070a!8m2!3d45.0803676!4d7.6750207