ธารน้ำโรแวร์โน
ธารน้ำโรแวร์โน แม่น้ำสายเล็กๆ ที่นักบุญมาเรีย มัสซาแรลโล และบรรดาซิสเตอร์ เยาวชนหญิงและเด็ก ๆ เคยมาซักผ้าในบรรยากาศที่คุ้นเคยและสนุกสนาน เป็นช่วงเวลาแห่งความร่าเริง การทำงาน และความเอื้ออาทรต่อกัน
หมู่คณะมอร์เนเซ : “บ้านแห่งความรักพระเจ้า”
หมู่คณะมอร์เนเซ : “บ้านแห่งความรักพระเจ้า” “พระเจ้าเป็นองค์แห่งความรักผู้ใดดำรงอยู่ในความรัก ย่อมดำรงอยู่ในพระเจ้าและพระเจ้าย่อมทรงดำรงอยู่ในเขา” (1 ยน. 4,16) คุณพ่อจาโกโม คอสตามาญา ได้กล่าวไว้ “ที่คอลเลจโจ ต้องเขียนบนกำแพงศักดิ์สิทธิ์นั้นว่า นี่เป็นบ้านแห่งความรักพระเจ้า!” “มอร์เนเซ เป็นบ้านที่เปี่ยมด้วยความร้อนรนเสมอ บ้านแห่งความกระตือรือร้นเพื่อช่วยวิญญาณ บ้านแห่งความเสียสละ บ้านแห่งความนอบน้อมเชื่อฟังที่สมบูรณ์แบบ บ้านแห่งความเงียบที่ศักดิ์สิทธิ์
โรงเรียนที่มอร์เนเซ (Collegio)
โรงเรียนที่มอร์เนเซ (Collegio) โรงเรียนที่มอร์เนเซหรือโรงเรียนประจำตั้งอยู่ที่บอร์โกอัลโต ซึ่งเป็นที่ดินของคุณพ่อเปสตารีโน มีการวางศิลาฤกษ์เมื่อวันที่ 13 มิถุนายน 1865 ตามที่คุณพ่อคาร์โล วัลเล คุณพ่อเจ้าอาวาสแห่งมอร์เนเซ และคุณพ่อเปสตารีโน คุณพ่อปลัดได้กำหนด ทั้งนี้เพื่อเป็นการถวายเกียรติแด่ท่านนักบุญอันโตนีโอ แห่งปาดัว
บ้านแม่พระนิรมล
บ้านแม่พระนิรมล บ้านแม่พระนิรมลถูกสร้างขึ้นด้วยความปรารถนาของคุณพ่อเปสตารีโน ตั้งอยู่ตรงข้ามลานหน้าวัด ความตั้งใจแรกของพระสงฆ์ผู้นี้ คือเพื่อประโยชน์ของท่านเอง ในฤดูหนาวเมื่อท่านจะต้องมาที่วัดตั้งแต่เช้ามืด เพื่อฟังแก้บาป ในปี 1867 คุณพ่อเปสตารีโนได้เสนอบ้านหลังนี้ให้เป็นบ้านที่สมาชิกคณะธิดาแม่พระนิรมลประชุมและพักอาศัยอยู่ มาอิน เปโตรนิลลา และเพื่อน ๆ บางคน ได้อุทิศตนเพื่อช่วยเหลือบรรดาเด็กหญิงในหมู่บ้าน นอกจากนี้ บ้านหลังนี้ยังกลับเป็นการสร้างรากฐานชีวิตของคณะธิดาแม่พระองค์อุปถัมภ์ ที่นักบุญยอห์น บอสโก
บ้านต่าง ๆ ในตำบล
บ้านทั้งหลายในตำบล “พระเจ้าจะทรงสร้างบ้านสำหรับท่าน” (2 ซมอ. 7,11) ทั้งสองฟากของเส้นทางที่มุ่งไปยังวัดประจำตำบล มีบ้านช่องที่เรียงราย บ้านเหล่านี้เป็นพยานถึงเหตุการณ์ที่มาอินและเพื่อนธิดาแม่พระนิรมลบางคนได้เริ่มก้าวสู่ชีวิตแบบใหม่ บ้านช่างตัดเสื้อวาเลนตีโน คัมพี (1861 – 1862) ความคิดที่จะไปหาช่างวาเลนตีโน
ถนนวัลเจลาตา
ถนนวัลเจลาตา “ขออย่าให้เป็นไปตามใจข้าพเจ้า … … แต่ให้เป็นไปตามพระประสงค์ของพระองค์เถิด” (มธ. 26,39) หลังที่ได้ย้ายจากวัลโปนัสกา ครอบครัวมัสซาแรลโลไปอาศัยอยู่ที่ถนนวัลเจลาตา ในวันที่ 10 มีนาคม 1858 มาอินมีอายุได้
หน้าต่างวัลโปนัสกา
หน้าต่างวัลโปนัสกา การแสวงหาพระเจ้าเป็นท่าทีสม่ำเสมอในชีวิตจิตของมาอิน ตั้งแต่รับศีลมหาสนิทครั้งแรก พระเยซูเจ้าในศีลมหาสนิทกลับเป็นพลังและความสุขยินดีของเธอ ดังเช่นพระเยซูเจ้าที่ทรงแสวงหาเวลาเพื่ออยู่เพียงลำพังกับพระบิดา มาอินก็แสวงหาช่วงเวลาเพื่อพบปะกับองค์พระเจ้าของเธอด้วยความรักอย่างไม่หยุดหย่อน ในตอนเย็นหลังจากงานบ้านลูกสาวชาวนาผู้นี้จะขึ้นไปที่ห้องใต้หลังคา ที่มีหน้าต่างบานหนึ่งซึ่งสามารถมองเห็นวัดประจำตำบลได้แต่ไกล “จากแสงริบหรี่ของตะเกียงตู้ศีลที่สะท้อนบนกระจกหน้าต่างของวัดนั้น เธอส่งใจร่วมเป็นหนึ่งกับชาวบ้านคนอื่น ๆ นมัสการพระเยซูเจ้าและขอบคุณพระองค์สำหรับวันที่ผ่านมาและวอนขอพระพรต่าง ๆ จากพระองค์ ดูเหมือนว่ามาอินไม่อยากจากที่ตรงนั้นเลย และเมื่อปิดหน้าต่างอย่างอ้อยอิ่งเธอจะเพ่งสายตาจับจ้องไปยังวัดอีกครั้ง เหมือนดังว่าวางจิตใจทั้งหมดของเธอไว้เฉพาะพระพักตร์พระองค์ และบอกกับพระองค์ว่า “โอพระเยซูเจ้า ลูกเป็นของพระองค์ทั้งหมด
วัดใหญ่ : มาอินได้รับและพัฒนาพระคุณแห่งความเชื่อ
วัดใหญ่ มาอินได้รับและพัฒนาพระคุณแห่งความเชื่อ ก่อนที่เราจะปั้นท่านในครรภ์มารดา เราก็รู้จักท่านแล้วก่อนที่ท่านจะเกิด เราก็แยกท่านไว้เป็นของเราแล้วเราแต่งตั้งท่านให้เป็นประกาศกสำหรับนานาชาติ” ( ยรม.1,5 ) มาอินเกิดวันอังคารที่ 9 พฤษภาคน 1837 เป็นวันที่พระศาสนจักรเทิดเกียติแด่ทูตสวรรค์ผู้อารักขา ในวันเดียวกันนี้เธอได้รับศีลล้างบาปและได้รับชื่อว่า มาเรีย โดเมนิกา ชื่อมาเรียเพื่อเป็นเกียรติแก่คุณยาย และโดเมนิกาเพื่อระลึกถึงคุณปู่ มาเรียยังเป็นชื่อของแม่พระนิรมลทิน และโดเมนิกามีความหมายว่า
บ้านเกิด
บ้านเกิด มาเรีย โดเมนิกา มัสซาแรลโล (มาอิน) เกิดเมื่อวันที่ 9 พฤษภาคม ค.ศ.1837 ในบ้านหลังนี้ เธอเป็นบุตรสาวคนแรกที่ทุกคนรอคอยและต้อนรับด้วยความรัก ครอบครัวของมาอินอาศัยอยู่ในบ้านนี้ ระหว่างปี 1849 – 1850 บ้านหลังนี้…บ้านที่เปี่ยมด้วยคุณค่าของชีวิตที่เริ่มต้น…ทุกช่วงเวลา การตอบรับชีวิต (sí alla
วัดน้อยถวายแด่แม่พระองค์อุปถัมภ์
วัดน้อยถวายแด่แม่พระองค์อุปถัมภ์ ตั้งอยู่ในมัสซาแรลลี ได้รับการเสกอย่างสง่าและเปิดอย่างเป็นทางการในวันที่ 24 พฤษภาคม 1843 เพื่อเป็นการแสดงออกถึงการรู้คุณที่พระมารดามารีย์ได้ปกป้องประชาชนระหว่างโรคระบาดที่รุนแรงซึ่งเกิดขึ้นระหว่างปี 1835 – 1836 ในช่วงเวลาที่มีการเสกและเปิดวัด
