หน้าต่างวัลโปนัสกา
หน้าต่างวัลโปนัสกา การแสวงหาพระเจ้าเป็นท่าทีสม่ำเสมอในชีวิตจิตของมาอิน ตั้งแต่รับศีลมหาสนิทครั้งแรก พระเยซูเจ้าในศีลมหาสนิทกลับเป็นพลังและความสุขยินดีของเธอ ดังเช่นพระเยซูเจ้าที่ทรงแสวงหาเวลาเพื่ออยู่เพียงลำพังกับพระบิดา มาอินก็แสวงหาช่วงเวลาเพื่อพบปะกับองค์พระเจ้าของเธอด้วยความรักอย่างไม่หยุดหย่อน ในตอนเย็นหลังจากงานบ้านลูกสาวชาวนาผู้นี้จะขึ้นไปที่ห้องใต้หลังคา ที่มีหน้าต่างบานหนึ่งซึ่งสามารถมองเห็นวัดประจำตำบลได้แต่ไกล “จากแสงริบหรี่ของตะเกียงตู้ศีลที่สะท้อนบนกระจกหน้าต่างของวัดนั้น เธอส่งใจร่วมเป็นหนึ่งกับชาวบ้านคนอื่น ๆ นมัสการพระเยซูเจ้าและขอบคุณพระองค์สำหรับวันที่ผ่านมาและวอนขอพระพรต่าง ๆ จากพระองค์ ดูเหมือนว่ามาอินไม่อยากจากที่ตรงนั้นเลย และเมื่อปิดหน้าต่างอย่างอ้อยอิ่งเธอจะเพ่งสายตาจับจ้องไปยังวัดอีกครั้ง เหมือนดังว่าวางจิตใจทั้งหมดของเธอไว้เฉพาะพระพักตร์พระองค์ และบอกกับพระองค์ว่า “โอพระเยซูเจ้า ลูกเป็นของพระองค์ทั้งหมด
